Nate Campbell
Pseudonim |
The Galaxxy Warrior |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Obywatelstwo | |
Styl walki |
praworęczny |
Kategoria wagowa |
junior półśrednia |
Bilans walk zawodowych | |
Liczba walk |
50 |
Zwycięstwa |
37 |
Przez nokauty |
26 |
Porażki |
11 |
Remisy |
1 |
Nieodbyte |
1 |
Nate Campbell, właśc. Nathaniel Campbell (ur. 7 marca 1972 w Jacksonville) – amerykański bokser, były zawodowy mistrz świata organizacji IBF, WBO i WBA w kategorii lekkiej (do 135 funtów).
Zawodową karierę rozpoczął w lutym 2000 roku. Pierwszych 17 pojedynków zakończył zwycięstwami przez nokaut. Do końca 2002 roku wygrał 23 walki. Pierwszej porażki doznał 25 stycznia 2003 roku w pojedynku ze złotym medalistą olimpijskim z Barcelony, Joelem Casamayorem.
14 marca 2004 roku został znokautowany w piątej rundzie przez Robbiego Pedena, w walce eliminacyjnej IBF w kategorii junior lekkiej. Campbell w pewnej chwili z niewiadomych powodów całkowicie opuścił ręce na dół i przestał się bronić, co wykorzystał Peden zadając nokautujący cios[1]. Rok później, w walce o wakujący tytuł mistrza świata IBF tej samej kategorii, ponownie przegrał z Pedenem, tym razem przez techniczny nokaut w ósmej rundzie[2]. Cztery miesiące później doznał czwartej porażki w karierze, przegrywając z Franciskiem Lorenzo[3].
Po wygraniu kolejnych dwóch pojedynków, 7 kwietnia 2006 roku Campbell przegrał niejednogłośnie na punkty z Isaakiem Hlatshwayo[4]. Była to jak na razie jego ostatnia przegrana. Jeszcze w tym samym roku pokonał jednogłośnie na punkty Polaka Macieja Zegana[5]. W 2007 roku stoczył dwie zwycięskie walki - w marcu pokonał na punkty Ricky Quilesa, a w lipcu Wilsona Alcorro (TKO w 6 rundzie).
8 marca 2008 roku zmierzył się z Juanem Díazem. Stawką pojedynku były trzy mistrzowskie pasy:IBF, WBA i WBO. Po zaciętej walce niejednogłośną decyzją na punkty wygrał Campbell i został niekwestionowanym mistrzem świata w kategorii lekkiej[6]. Na początku 2009 roku zrzekł się tytułu mistrza świata organizacji WBA[7].
14 lutego 2009 roku zmierzył się z Ali Funeką z RPA. Stawką pojedynku miały być pasy mistrzowskie federacji IBF i WBO, jednak Campbell nie zdołał zmieścić się w limicie wagowym i został pozbawiony swoich tytułów. Ostatecznie walkę wygrał Amerykanin decyzją większości na punkty[8].
Po tej walce Campbell zmienił kategorię wagową na wyższą. 1 sierpnia 2009 roku zmierzył się z Timothym Bradleyem w walce o tytuł mistrza świata WBO w kategorii junior półśredniej. W trzeciej rundzie Campbell w wyniku przypadkowego zderzenia głowami doznał dużego rozcięcia skóry nad lewym okiem. Pojedynek został przerwany w przerwie między trzecią i czwartą rundą, ponieważ kontuzja uniemożliwiała bokserowi dalszą walkę. Zwycięzcą został ogłoszony Bradley[9]. Jednak po proteście złożonym przez Campbella kilka tygodni później walka została uznana za nieodbytą, ponieważ kontuzja nie została spowodowana ciosem rywala, lecz przypadkowym zderzeniem głowami[10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Fiona Manning: Peden Bombs Campbell. EastSideBoxing.com. [dostęp 2009-11-07]. (ang.).
- ↑ Ray Wheatley: Peden TKOs Campbell, claims IBF title! Soliman, Taylor victorious on undercard. Fightnews.com, 24.02.2005. [dostęp 2009-11-07]. (ang.).
- ↑ Joe Tessitore: Campbell not letting ups and downs define him. ESPN.com, 27.02.2007. [dostęp 2009-11-07]. (ang.).
- ↑ Christopher P. Cook, Aaron B. Dye: Hlatshwayo Wins Eliminator!. Fightnews.com, 08.04.2006. [dostęp 2009-11-07]. (ang.).
- ↑ Boxing Encyclopedia. [dostęp 2009-11-07]. (ang.).
- ↑ Graham Houston: Nate Campbell W12 (split) Juan Diaz. Fightwriter.com. [dostęp 2009-11-07]. (ang.).
- ↑ Campbell vacates WBA title!. Fightnews.com, 10.01.2009. [dostęp 2009-11-07]. (ang.).
- ↑ Frank Gonzalez Jr.: Campbell Beats Funeka but Lost His Titles on the Scale. EastSideBoxing.com. [dostęp 2009-11-07]. (ang.).
- ↑ Francisco Salazar: Bradley retains WBO title!. Fightnews.com, 01.08.2009. [dostęp 2009-11-07]. (ang.).
- ↑ Bradley-Campbell result changed; CSAC rules bout was a no decision. Fightnews.com, 24.08.2009. [dostęp 2009-11-07]. (ang.).